Կառաւարութեան երեկուայ նիստում, ըստ էութեան, մեր հաւաքական պարտութեան խորհրդանիշը, մեղաւորն ու պատասխանատուն հաղորդում ներկայացրեց յանցագործութեան մասին, միաժամանակ հրապարակային ցուցմունք տալով դիւանագիտական իմպոտենտութեան, ազգային եւ պետական շահերը պաշտպանելու յանցաւոր անունակութեան մասին։
Նոյեմբերի 9-ի եռակողմ յայտարարութիւնից գրեթէ երկու տարի անց/21 ամիս/ վարչախմբի ղեկավարը նախ յայտարարում է՝
ա/ թէ «խաղաղապահ օպերացիայի էութեան եւ բովանդակութեան հետ կապուած» համակարգային խնդիրներ կան, մանրամասների ճշգրտման անհրաժեշտութիւն, մանդատի ծաւալի եւ ինստիտուցիոնալ հարցերի յստակեցում։
բ/եւ երկրորդ, մէզ համար ճակատագրական, դեֆակտոյ աղէտալի խոստովանութիւնն է կատարում՝ բարձրաձայնելով, որ եռակողմ յայտարարութեամբ ամրագրուած Հայաստանի հետ Արցախի կապն ապահովող նոր երթուղու կառուցման պլան գոյութիւն չունի։
Պատկերացնու՞մ եք՝ խաղաղապահ զօրախմբի «էութեան եւ բովանդակութեան հետ կապուած» համակարգային խնդիրների մասին բարձրաձայնւում է 21 ամիս անց, երբ վերջինիս բուն էութիւն ու առաքելութիւնը հայ ազգաբնակչութեան էթնիկ զտման, ցեղասպանութեան կանխարգելման խնդիրը պէտք է լինէր։
Մեղաւորներ նշանակելու անգերազանցելի մաեստրոն, իր էութեանը հաւատարիմ, սլաքներն ուղղում է դէպի Ռուսաստան եւ Ադրբեջան, ձեռքի հետ էլ այդ մանդատը միջազգայնօրէն հարստացնելու կամ ընդլայնելու ակնարկներ անելով։
Տհաս արտաքին քաղաքականութեան արդիւնքում մէկուցացման մէջ յայտնուած, սուբյեկտայնութիւնը կորցրած Հայաստանն այս պահին ինչի՞ է ունակ, եւ արդյօք ունա՞կ է, դժուար է ասել․․․Թէ աշխարհաքաղաքական այս եռացող կաթսայում Հայաստանն իր ներկայ իշխանութեամբ, ներքին դիմադրողականութեան տոտալ կորսի պայմաններում որքանո՞վ է ունակ խաղի նոր կանոնների, դա էլ մէկ այլ հարց է։ Բայց կարծում եմ՝ դժուար չէ ենթադրել, թէ խաղաղապահի մանդատի վերատեսութիւնն աշխարհաքաղաքական ինչ ենթատեքստ ունի․․․
Եւ, այնուամենայնիւ, շատ յստակ եւ պարզ հարցեր են ծագում՝
Ինչո՞ւ ես այս մասին բարձրաձայնում եւ մեղաւորներ նշանակում եռակողմ յայտարարութիւնից 21 ամիս անց, ինչո՞ւ այս խնդիրներն առանցքային չէն եղել մինչ օրս տեղի ունեցած բարձր մակարդակի հանդիպումներում։
Եթէ գիտես եւ արձանագրում ես, որ խաղաղապահ զօրամիաւորումն իր մանդատն արդիւնաւետ չի օգտագործում, ինչո՞ւ ես Արցախից դուրս բերում անվտանգութեայ երաշխաւոր բանակն ու թիրախաւորուած կազմալուծում ՀՀ բանակը, ինչո՞ւ պատշաճ չի կահաւորւում եւ պաշտպանւում նոյնիսկ ՀՀ սահմանը։
Ի վերջոյ, երբ մի քանի ամիս առաջ պաշտօնապէս յայտարարեցիք, որ ընդունում եք Բաքուից փոխանցուած հինգ կէտէրը եւ հանրութեանը յատուկ բանագնացներով եւ սորոսական սազանդարներով բթացնում էիք եւ շարունակում եք բթացնել «խաղաղութեան» կեղծ դիսկուրսով, ինչո՞ւ չէր բարձրաձայնւում խաղաղապահների մանդատի խնդիրը։
Լա՜վ, եթէ եռակողմ հաստատուած կառուցման պլան գոյութիւն չի ունեցել/ինչը յայտարարութեամբ ամրագրուած պարտաւորութիւն է/, իսկ Ադրբեջանը ձեր քթի տակ շարունակել է ինտենսիւ ճանապարհաշինութիւնը, ինչո՞ւ էիք բարձրաձայնում ինչ-որ ձեռք բերուած բանաւոր համաձայնութիւնների մասին, ի վերջոյ՝ խուճապ եւ փախուստ առաջացնելով, ինչու էիք խօսում ռազմավարական նշանակութեան համայնքների յանձնման մասին․․․
Ի՞նչ հիմքով եք ՀՈՂ ՈՒ ԵՐԿԻՐ յանձնում․․․
Մեղաւորն ու պատասխանատուն, առաջին անգամուայ զարմանքով հոխորտում է, թէ Հայաստանին այդպիսի պլան չի ներկայացուել, Ադրբեջանը չի յարգում ստանձնած պարտականութիւնները․․․
Չի՜ ներկայացուել՝ դուք ներկայացրեք, եթէ իհարկէ գիտեք, թէ ինչ է պետութիւնն ու պետական շահը․ ռազմավարական պլանաւորումւ/ անիմաստ հարցադրում, որի պատասխանը բոլորս գիտենք․․․/
Ի վերջոյ, նոյեմբերի 9-ի առաջնային այնպիսի պարտաւորութիւն, ինչպիսին գերիների վերադարձն է, ինչո՞ւ չի դարձել մեր կողմի նախապայմանը, բանակցային անշրջանցելի անկիւնաքարը․․․
Եւ, ի վերջոյ, եթէ Ադրբեջանի կողմից չէն յարգուել ստանձնած պարտականութիւնները, եթէ անգամ ԵՊ բանաձեւն ու ՄԻԵԴԻ որոշումն են փաստում ադրբեջանական արմենոֆոբիան, էթնիկ զտումների ադրբեջանական քաղաքականոյթիւնը, եթէ միայն «խաղաղութեան» ամիսներին սահմանին 120-ից աւելի զոհ ունենք, ո՞ւր եք ինքմանոռաց, քստմնելի քծնանքով, Հայրենիք ու պետութիւն ոտքի տակ տալով, ձեր տգիտութեամբ եւ անարժանապատիւ պահուածքով նուաստացնում ու ապագայից զրկում մի ամբողջ ժողովրդի, Սահմանագծման յանձնաժողով ․․․
Իրականում այնքան յստակ է ամէն բան՝ պատերազմի սպառնալիքով, հանրային տոտալ վախերի, դէմորալիզացիայի, արժէքային դեգրադացիայի եւ յուսահատութեան պայմաններում, ազգային շահի, պետականութեան գոյութեան հաշուին իշխանութիւն եք պահում, անցեալն ուրացողի, յաղթանակները մերժող յանձնակատարի սեւ իշխանութիւն․․․
Իսկ Ադրբեջանը չի յարգում պայմանաւորուածութիւնները, որովհետեւ այդպէս խօսում են ՊԱՐՏՈՒԱԾԻ ԵՎ ՄԵՂԱՒՈՐԻ հետ։
Ու նրանք սողացող պարերազմով, անգամ նոյեմբերի 9-ից յետոյ մտել ու շարունակում են կանգնած մնալ մեր հողում։
Այդպէս վարւում են ՀՀ կառավարութեան նիստում Չայզամի եւ էյուազլու հնչեցնողների հետ, Թուրքիայից դրական ազդակներ արձանագրողի հետ, խաղաղութիւն մուրացողի հետ․․․
Պարտուածն ու մեղաւորը պիտի գնայ․ սա այնքան պարզ, բարոյական ու քաղաքագիտական ճշմարտութիւն է․․․մնացածն աղէտ է ու չարիք․․․
Հ․Գ․ Հիմա մեր հաւաքական խնդիրն է ԲԵՐՁՈՐԻ, ԱՂԱՎՆՈՅԻ եւ ՍՈՒՍԻ ՀԱՅԱԹԱՓՄԱՆ ԿԱՆԽՈՒՄԸ
Լիլիթ Գալստեան
ՀՅԴ ԳՄ անդամ
ՀՀ ԱԺ «Հայաստան» խմբակցութեան պատգամաւոր
