Բանաստեղծութիւններ

Գրիշ Դավթեան

Ազգային Գաղափարախօսութեամբ

Անձրեւի շաղից յետոյ պարզ ու ջինջ օր է գարնան

Նստել եմ ծառի ներքոյ ձեռքումս մի հին մատեան:

Մեր հայոց պատմութիւնն է՝ Մովսեսի Խորենացուոյ,

Ու մեր սուրբ փոքր ածուն է ժեռ կամքով, կուռ, կոփածոյ:

Կան եւ այլ հզօր ազգեր բանակած մեր սահմանին

Հաւաքած զօրագնդեր սակրաւոր, բաբանային:

Դարերի խորքից եկած ապրելու մեր բնազդով,

Բնազդը ամրակայած հայկական կուռ կոփուածքով,

Բնազդը բառաբանած Մաշտոցեան Երկաթգրով…

Ազգային յարատեւման Գաղափար Ա՛ Խոսութեամբ,

Հաւատքի հանգանական անխափան յաւէրժութեամբ:

Որ սնել ենք դարերի անխափան ոգորումով,

Պատմութեան աւանդների բանաւոր տքնութիւնով:

Որ կեղծ չէ, այլ իրակայ՛ն, առօրեայ կեանք ու սիրով,

Իմ ու քո, ընտանեկան բախտով ու սուրբ բարիքով:

Բախտով ու սուրբ բարիքով հայից հայ ու շենից շէն

Դարձել է ազգուտակով հայրենիք ու ազգաշէն:

Ո՛չ թէ կոյր, լոյսից էլ զուրկ սեւ մտքի գորշ կեղծութիւն.

Կեղծութեան կեղծիք, զեղծում, գործուղուած դաւադրութիւն:

Կանգնում ենք մեր ազգային Գաղափար Ա՛ Խոսութեամբ,

Հերքում ենք գորշ կեղծիքի սադրանքը խարդաւութեան:

Ու կեցցէ՛, կեցցէ՛ յաւէրժ հայ ազգն ու ժողովուրդը,

Մեր դատը հայրենաւրէժ, սրբազան մեր խորհուրդը:

Մեր ազգի պատմութիւնն է, մեր շահած կեանքն ու բախտը,

Հայրենի գոյութիւնն է, մեր սուրբ տուն ու դրախտը,

Միացեալ Հայաստանը,

Միացեալ Հայաստանը:

Գինեձօն

Սիրտս որպէս սիրոյ սկիհ, սէրս մէջը հիր գինի,

Բարձրացնում եմ լի գաւաթս իմ ժողովուրդ հայրենի:

Նաւասարդի նուիրական աւանդներով սրբեղէն

Ես խմում եմ քո կենացը մաղթանքներով հրեղէն:

Աւերաբեր ի՛նչ ամպ ու զամպ քո ճակատին բախուեցին

Դու տոկացիր հանց դիւցազուն թուր-կեծակի սասունցին,

Որ մեկնեցիր ձեռքդ հզօր ու խաւարի ընդմիջից

Պինդ բռնեցիր արեգակը,

Խիլ խլեցիր արեգակը,

Շանթ շորթեցիր արեգակը յաղթանակով սխրալից:

Ու պիտ գամես արեգակը Արարատի գագաթին,

Նոր կեանքի նոր ոգով զեղուն քո արեւը հրային:

Սիրտս անկէզ, վառ մորենի, սէրս ճիւղին անհանգ բոց,

Ես խմում եմ սուրբ կենացդ իմ հայրենեաց ազգ հայոց: