Բանաստեղծութիւններ

Գրիշ Դավթեան

Առաւօտ

Գիշերը, որպէս թուխ մի աղջիկ,

Մայրամուտից յետոյ հասունացած,

Արբունութեան ջերմով գեղեցկացած,

Տարածուել է շուրջս,

Քսւում է ինձ,

Ցանկանում է սիրաբանեմ,

Որ մայրանայ․․․

Լուսինը շէկ տղան է

Արեւելքներից եկած

Իր պաղ ու փափուկ ուզմունքներով,

Մտել է ծոցը ու սիրաբանում է․․․

Սիրատարփ թուխ աղջիկը

Հեշտանքի գերագոյն հաճոյքում

Մայրանում է,

Երազի ոսկեափում

Ծնում է արեւ մի աղջիկ․․․

Աղջամուղջը փլւում է

Արեւի շողերի գրկում․․․

Սիրաբանութիւնս բեկւում է

Հագուրդի ալեբախութեամբ․

Բացում եմ աչքերս լոյսի մէջ,

Իմաստնացած:

Առաւոտ է, բարի լո՜ւյս,

Սկսում եմ օրը:

*****

Ցոլումներ

Ոչ թէ պատահական,

Այլ հազուադէպ ես լցւում աչքերիս մէջ,

Իբրեւ ընկեր, ցանկալի,

Որ յայտնւում ես, որպէս լիրիկ միանձնուհի,

Խորհրդաւոր ճամփորդ,

Տենչեր որոնող, բարերար:

Մոտենում ես թեթեւակի ողջագուրումի,

Հազիւ մի հպումի․․․

Մազերիդ երեկոն

Մթնշաղում է տեսողութիւնս,

Ու թեեւ պսպղում են կանթեղներ,

Բայց չեմ հասնում ցոլքերին,

Չեմ հասնում ջերմութեանդ համովին,

Մնում եմ զրկուած ու անբաւարար

Քո մօտիկ անհասութեան թնջուկում:

Իցիւ հեքիաթը սկսուի վերջից,

Երբ երկնքից երեք խնձոր է ընկնում

Ու համեղով յագեցնում կեանքը․․․

Մինչդեռ քո անփութութիւնից

Սկսւում է մի անյուսալի հեքիաթ․․․

Թեեւ ծառս է լինում հրեղէն ձին,

Բայց չի սաւառնում,

Չի սաւառնում իղձերիս թեւերով․․․

Հեռուների, հեռուների կարօտ կայ

Թաքնուած աչքերիդ մովերում․․․

Աչքերիս մովերում թաքնուած

Հեռուների կարօտ կայ,

Որ շրշում է մտերմութեամբ,

Գարնանային երեկոների բարեխառնութեամբ,

Որ տարածում է շշունջներ ու շուաքներ,

Գգուանքների անստոյգ ցանկութիւններ,

Փաղաքշում է զգացումներ

Ու պաշարւում սրտէրում:

Աւելի յաճախ լցուիր աչքերիս ծւում,

Մազերիդ երեկոն թող չշղարշի ջերմութիւնդ,

Այլ մթնշաղուի ուսերիդ

Որպէս ապահւութիւն ու շքեղանք,

Փայլի շնորհածդ գեղեցկութեամբ,

Իմաստաւորի տենչ ու տարփանք,

Որ հասնեմ ցոլքերին,

Ցոլքերին․․․

​