Գրիշ Դաւտեան
Մեր հայրենիք,
Նորից դարձար թշուառ, անտէր,
Մեր թշնամեաց ոտնակոխ,
Մի դաւաճան ու թուրքակոխ,
Խաթարուած մի մարդակերպար
Նիկլոկ կոչուածի ձեռքով։
Մեր հայրենիք,
Այժմ նման ես
Մի շիթ արնոտ արցունքի,
Որ կաթում ես,
Որ չես կաթում
Մեր խոցուած սրտից։
Համորենութեամբ տրտմութիւն
Մեր մտքերում ցաւագար,
Իսկ մեր գրկից բացակայ ես
Ոհ, սփիւռքեան վարակով․․․
Մեր հայրենիք
Մեր յոյսերի
Անցեալ դարձած դրամայ․
Ու մեր առջեւ դրուած որպէս
Անզօրութեան մեր ներկայ․․․
*****
