ՀՅԴ անդամ, ՀՀ ԱԺ «Հայաստան» խմբակցութեան պատգամաւոր՝ Արթուր Խաչատրեանը ֆեյսբուքեան իր էջում գրում է.
Պատէրազմի թէժ օրերին «ազգակործան պատուհասը», ով իրեն գերագոյն հրամանատար էր երեւակայում, մոգոնեց իր յաղթանակի բանձեւը. 30 հոգով հաւաքուել, ջոկատ կազմել, ընտրել հրամանատար… յաղթել:
Փոխարէն պատշաճ կերպով զօրահաւաքը կազմակերպելու, փոխարէն պահեստազօրայիններին կոչ անելու գնալ զինկոմիսարիատներ՝ չսպասելով ծանուցումներին (повестка), կոչեր էր անում: Կառաւարութեան ղեկավարի գործառոյթներն իրականացնելու, զօրահաւաք կազմակերպելու, զինուած ուժերը համալրելու փոխարէն, «գերագոյն գլխաւորը» կոչ էր 30 հոգիանոց խմբեր կազմել: 30 տարում երկիրը ջոկատներից բանակ սարքուեց, «գերագոյն գլխաւորը» բանակը փորձեց փոխարինել «կամաւորական խմբերով»: Նա այդպէս էլ չհասկացաւ ի՞նչ են պետութիւնն ու բանակը, կառավարումն ու կազմակերպումը…
Պատէրազմի օրերի տոտալ բառդակը պարտութեան պատճառներից մէկն էր: Պետական ինստիտուտները կատարելապէս ձախողուեցին…«Գերագոյն գլխաւորի» տարածած հակապետական ու հակաինստիտուցիոնալ վարակը գլուխ բարձրացրեց պատերազմից յետոյ ու յատկապէս այս օրերին, երբ Հայաստանում մարդիկ ոտքի են ելել ընդդէմ ազգակործան ռեժիմի:
Երբեմն կարելի է լսել «գնացեք սահման» տիպի ռեպլիկներ: Յետաքրքիր է, որ նման «հաւատաւոր նիկոլականներ», փոխարէն կառավարութիւնից պահանջէն պետականօրէն պաշտպանել Արցախն ու ՀՀ սահմանը, սահմանի պաշտպանութիւնը «պատուիրակում են» ընդդիմութեանը:
Նոյն «գծի վրայ» են նաեւ որոշ ասֆալտի ֆիդայիներ, ովքեր Քարովաճառը Ջեբրայիլից չէին տարբերում:
Սակայն, թերեւս ամենախօսունը Քոչարեան Անդրանիկի ինքնախոստովանութիւնն է: Խոստովանում է, որ ոչ ինքը, ոչ իր վարչապետն ու կառավարութիւնն ի վիճակի չէն ապահովել Արցախի ու Հայաստանի Հանրապետութիւնների անվտանգութիւնը եւ կոչ է անում այդ առաքելութիւնը շնորհել ընդդիմութեանը:
Անկասկած, դա է իրականութիւնը, որի հետ դժուար է չհամաձայնուել: Բայց Քոչարեանը չի անդրադառնում, թէ ինքն ու իր կառավարութիւնն ինչի՞ համար են այս դէպքում: Հասկանում է, որ ոչ մի բանի, քանզի ինքն ու իր շեֆը կազմակերպուած պետութեան հետ ոչ մի աղերս չունեն…
