Գարունդ հայերէն է գալիս,
Ձիւներդ հայերէն են լալիս,
Հայերէն են յորդում ջրերդ,
Հաւքերդ երգում են հայերէն,
Խոփերդ հերկում են հայերէն,
Հայերէն են տոկում գրերդ:
Արեւդ հայերէն է ծագում,
Ծառերդ հայերէն են ծաղկում,
Հայերէն են պայթում բառերդ:
Հունդերդ ծլում են հայերէն,
Ձեռքերդ կռում են հայերէն,
Հայերէն են լռում քարերդ:
Ձորերդ շնչում են հայերէն,
Զոհերդ ննջում են հայերէն,
Հայերէն են տանջում ցաւերդ:
Որքան էլ ձեռքից գնացել,
Դու էլի հային ես մնացել,
Հայերէն են յառնում սարերդ:
Թող Աստւած եղածը պահի,
Եւ յետոյ ինչ էլ պատահի,
Ձիւներդ հայերէն են լալու,
Գարունդ հայերէն է գալու,
Հայերէն են գալու դարերդ:
ՀԱՄՕ ՍԱՀԵԱՆ
Լուսանկարում՝ Դադիվանքն է, բռնազաւթւած Արցախում
