«Հրապարակի» զրուցակիցը Հայ Յեղափոխական Դաշնակցութեան Բիւրոյի ներկայացուցիչ Յակոբ Տեր-Խաչատուրեանն է։
— Արցախի նախագահ Սամուել Շահրամանեանն ուժի սպառնալիքի ներքոյ հրաման է ստորագրել՝ Արցախի Հանրապետութեան լուծարման վերաբերեալ։ Դուք ի՞նչ դիրքորոշում ունեք այդ հրամանագրի վերաբերեալ։
— Մենք հասկանում ենք այն պատճառները, որոնք նախագահը բացատրել է, թէ ինչու է ստորագրել այդպիսի բան, սակայն մենք համոզուած ենք, որ այդպիսի յայտարարութիւնը ոչ մի իրաւական ուժ չունի, եւ, բնականաբար, մենք պայքարելու ենք, որ վերականգնուի Արցախի Հանրապետութիւնը։
— Բողոքի ցոյցերի ֆոնին իշխանութեան ներկայացուցիչները Դաշնակցութեանն են մեղադրում, ասում են՝ մի անգամ իշխանութիւնը յանձնուեց Դաշնակցութեանը, իրենք էլ յանձնեցին Ադրբեջանին՝ նկատի ունենալով Դաւիթ Իշխանեանի ընտրութիւնն Արցախի Ազգային ժողովի նախագահի պաշտօնում։
— Նախ՝ դա բացարձակ սուտ է եւ դա, բնականաբար, իշխանութեան տակտիկայի մասն է կազմում, որովհետեւ շատ լայն եւ հակադաշնակցական արշաւի են դիմել։ Արդյօք որտե՞ղ Ազգային ժողովի նախագահով դու իշխանութիւն ես դառնում, երբ երկրի նախագահը, երկրի պետնախարարը, երկրի բոլոր նախարարները ոչ մէկը դաշնակցական չէն։ Ընդհանուր ղեկավարութեան դիմումի հիման վրայ մենք ստանձնել ենք այդ պատասխանատուութիւնը, որպէսզի Ազգային ժողովի դիւանագիտական աշխատանքներն աշխարհին բացուելու յաւելեալ կշիռ ստանան, եւ մենք կարողանանք մեր համահայկական կարողականութիւնն ի սպաս դնել Արցախին, նաեւ՝ ընկեր Դաւիթ Իշխանեանի դէմքով, բայց լրջանանք․ ոչ մի ձեւով իշխանութեան ձգտելու միտք չունէինք, ընդհակառակը՝ ոչ իսկ մենք նախաձեռնեցինք, այսպէս կոչուած, պաշտօնի ստանձնումը, այլ չմերժելու իմաստով այդ ընդհանուր ղեկավարութեան փափագին է, որ մենք ընթացք տուինք՝ ասելով, որ մենք չենք վախենում մեր պատասխանատուութեան բաժինը ստանձնելուց, բայց մէկ բաժինը, այլ ոչ թէ այսպէս խեղկատակութեամբ, հարցերը խեղաթիւրելով՝ փորձել ուշադրութիւնը շեղել իրենցից։ Արցախը յանձնելու մէջ մէկ յանցաւոր գոյութիւն ունի, եւ այդ հասցէատէրը Նիկոլ Փաշինեանն է։
— Հայաստանի կառավարութիւնը նոր հակառուսական գիծ է որդեգրել։ Փաշինեանը ՀԱՊԿ-ից դուրս գալու ցանկութիւններ ունի, յայտարարում է, որ չպէտք է ծայրագաւառ դառնանք, Հռոմի ստատուտն են վաւերացնում, ինչին Ռուսաստանը շատ կոշտ արձագանքեց՝ Հայաստանի գործողութիւնները թշնամական որակելով։ Այս պահին ո՞վ է Հայաստանի բարեկամն ու դաշնակիցն աշխարհում, եթէ այդպիսիք կան, իհարկէ։
— Որեւէ մէկ ժամանակ պէտք չէ խաբկանք ունենալ, որ մենք բարեկամներ ունենք, որը հայանպաստ կեցուածք ունենայ։ Մեր «բարեկամներից» ամէնը շարժւում է իր ազգային շահերով։ Նոյնն էլ Ռուսաստանի պարագայում է։ Աւելին՝ Ռուսաստանն ապրում է ուկրաինական հակամարտութեան հետեւանքները, կողքին ունի Թուրքիոյ, եւ, աեօ, մենք էլ բաւականին դժգոհութիւններ ունենք Ռուսաստանի կեցուածքների նկատմամբ, որ մի քանի անգամ նշել ենք, որ պէտք է ըլլայ աւելի վճռական, եւ այս վերջին շրջանին անհասկանալի դրսեւորումներ ունեցած են։ Բայց ամէնը չի նշանակում, որ պէտք է քաջալերուէն Հայաստանում հակառուսական տրամադրութիւնները, եւ մենք միտումնաւոր կերպով ռուսական թշնամանք ստեղծենք։ Մենք պէտք է որակապէս բարելաւենք հայ-ռուսական յարաբերութիւնները՝ փոխադարձ հասկացողութեան հիման վրայ, եւ այդ մէզ համար չափազանց էական խնդիր է, որովհետեւ, ուզենք կամ չուզենք, Ռուսաստանն ունի կարեւոր դերակատարութիւն այս տարածաշրջանի մէջ։
— Հայ դատի գրասենեակները սփիւռքում երկար տարիներ հայանպաստ գործունէութիւն են ծաւալել, այժմ ազգային կեանքում նոր արհաւիրքներ ու նոր օրակարգ կայ՝ Արցախն ու տեղահանուած արցախցիները։ Այս հարցը Հայ դատի գրասենեակների օրակարգո՞ւմ է։
— Անշուշտ, եւ այդ ուղղութեամբ արդէն իսկ արագ խորհրդակցութիւններ ենք անում, որպէսզի մեր մարտաւարութեան մէջ փոփոխութիւններ մտցնենք, բայց այնպէս չէ, որ աշխատանքները դադարել են, որովհետեւ նաեւ մենք համոզուած չենք Արցախի կորուստի հետ եւ աշխարհի մէջ հաւաքներով, քաղաքական աշխատանքներով, քարոզչական միջոցներով մեծ ալիք ենք բարձրացնում։ Դրա լաւագոյն օրինակն այս օրերին համաշխարհային մակարդակով ցոյցերն են, որոնցից առաջինը տեղի ունեցաւ Լիբանանին մէջ, հիմա էլ շարունակւում է Լոնդոնում, Եւրոպայի կէտէրում եւ Հիւսիսային Ամերիկայում։ Այդ ցոյցերն արցախեան յստակ դիրքորոշում ունենալու կողքին նաեւ ունեն ընդհանրապէս Հայաստանի շահերը պաշտպանելու յստակ նպատակ, եւ մենք մեր աշխատանքները պարզապէս բազմապատկելու ենք։
Կորիւն Սիմոնեան
«Հրապարակ»
